vrijdag 27 maart 2015

Groen zijn doet soms een beetje pijn

We hebben nieuwe plastic tasjes. Geen gewone, nee, helemaal GROEN. Echt groen dus. Je kunt ze thuis vullen met groenteafval en dat met tasje en al op de composthoop mikken. Dat ziet er misschien raar uit maar het kan! Onze nieuwe tasjes zijn gemaakt van...... mais!

Ik moest echt nodig nieuwe tasjes laten maken. We hadden nog maar één doos. Ik zag er tegenop want ik had net die documentaire gezien over het plasticafval in de oceanen. Al die zielige meeuwen en schilpadden met plastic in hun bek en buik. Bah! Dat kan toch niet meer in deze tijd. Ja ik weet het wel, mensen moeten ZELF hun eigen tasje meenemen. Maar dat doen ze niet. Ze nemen ook geen tasje als je er een € 0,50 voor vraagt. Maar dat vindt ik dan weer zo armoedig. Toen kwam ik na wat speurwerk op de groene tasjes uit. Die zijn het geworden. Ze zijn heel dun, maar het werkt prima. En we geven ze nog steeds alleen als het regent, of als iemand erom vraagt. Alleen.... ze zijn zo lelijk!

Het is nog in de experimentele fase en ze zijn er alleen maar in het groen en je kunt ze ook nog niet zelf laten bedrukken. Er staan maiskolven op gedrukt. Dus wie nu bij Stanley & Livingstone om een tasje vraagt krijgt een heel lelijk tasje, maar het is dan wel groen.

Links ons oude tasje, rechts het nieuwe.
Even nog over onze oude tasjes. We hebben ze niet altijd gehad.
Je moet als je begint met een bedrijf niet meteen voor duizenden euros uitgeven aan briefpapier en bedrukte enveloppen en dat soort werk. Dat hebben we de eerste jaren ook niet gedaan. Gewoon kopiëren op wit papier. Klaar. In de winkel pakken we alles in in bruin papier. Dat is ook een beetje om te voorkomen dat mensen om een tasje vragen. Maar ja, op regenachtige dagen heb je ze toch nodig. Plastic tasjes. We regelden dan tasjes van leveranciers met hun logo erop. Of we kochten van die witte onbedrukte tasjes in bij Blitz. Maar eindelijk na 5 jaar was het zo ver.
Onze eerste eigen plastic tasjes van de winkel. Oh wat waren we trots toen. Ik heb ze zelf ontworpen met al die kleine logotjes op een rij. We deelden ze dan uit aan klanten. De eerste keer dat ik in de stad liep en iemand zag lopen met zo'n Stanley & Livingstone tasje gaf toch wel een speciaal gevoel. De tweede keer was iets minder want het hing aan het stuur van de fiets van een zwerver met nog zeker 15 andere tasjes. Dat brengt je dus weer met de benen op de grond. Maar die tasjes kwam je op de gekste plekken tegen. Ik heb er wel eens een gezien op TV in de kleedkamer van een sportclub, in de rij voor het Rijksmuseum in Amsterdam en ook in de metro van Parijs.
Maar nu gaan we afscheid nemen. Groen zijn doet soms ook een beetje pijn. DAG TASJES!

Harry Berg

Heb je een winkel? Bio plastic draagtassen zijn te koop bij bij Paardekooper – Rijn 18 Den Haag

Nu maar wachten tot we ze zelf kunnen laten bedrukken

Geen opmerkingen:

Een reactie posten